Μια διαφορετική θέαση και προοπτική του ελληνικού σχολείου

Του Γιώργου Τρούλη*

Η κοινωνία στην οποία ζούμε, σε μικροεπίπεδο (τοπική) και σε μακροεπίπεδο (εθνική/ ευρωπαϊκή και παγκόσμια), αλλάζει διαρκώς. Οι όροι, με τους οποίους διαμορφώθηκαν χθεσινές ιδέες, αντιλήψεις καθώς και ολόκληροι θεσμοί, έχουν πλέον αλλάξει - ή αλλάζουν στο αέναο ταξίδι της εξέλιξης – και πολλές φορές λειτουργούν σαν “άγκυρες” καθηλώνοντας, πρόσκαιρα, τα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας.

Μέσα σ’ αυτό το κοινωνικά διαμορφούμενο συνεχές, θεσμοί όπως το σχολείο οφείλουν να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές αλλαγές όχι ως αποδέκτες μιας ειλημμένης και τελεσίδικης μεταλλαγής αλλά ως προπομποί αυτής της εξέλιξης.

Το ελληνικό σχολείο σήμερα λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, της παλιάς και της νέας γενιάς και “κουλτούρας”, του χθες και του αύριο. Λειτουργεί μέσα σε ένα δοτό κοινωνικό πλαίσιο σαν μια παθητική αναπαραγωγική μηχανή γνώσεων και στερεοτύπων που κάθε άλλο παρά δυναμική παρουσία έχει στα σημερινά κοινωνικά τεκταινόμενα. Δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σήμερα για το αύριο, της λειτουργικής προσπάθειας των μαθητών για εξέλιξη και πρόοδο, της διαμόρφωσης συνθηκών για αλλαγή αντίληψης και κουλτούρας. Ζητήματα που θεωρούνται καίρια για την εξέλιξη της κοινωνίας στην σύγχρονη εποχή.
Στα πλαίσια της ευρείας συζήτησης που έχει ξεκινήσει για την Παιδεία και το ρόλο του σχολείου σήμερα, μια διαφορετική θέαση του σχολείου, ενός δυναμικού κοινωνικά διαμορφωτικού σχολείου, δίνει άλλη διάσταση σε αυτό τον κοινωνικό διάλογο. Οι κοινωνικοί όροι του χθες έχουν αλλάξει αλλά το ελληνικό σχολείο παραμένει το ίδιο, αγκυλωμένο σε αντιλήψεις παλαιού τύπου, νόμους και αναλυτικά προγράμματα που διατηρούν μια κοινωνική κατάσταση ίσως -χωρίς να είναι μεμπτό- και για την διατήρηση μιας κοινωνικής συνοχής. Όσες αλλαγές έχουν γίνει δεν έχουν διαμορφωτικό και δυναμικό χαρακτήρα αλλά παραμένουν ανακυκλώσιμες αλλαγές α) στα σχολικά εγχειρίδια με τροποποίηση της διδακτέας ύλης και των αντικειμένων καθώς και β) στον τρόπο διδασκαλίας με διαφορετικού τύπου προσεγγίσεις που έχουν ως άξονα τη διαθεματικότητα και την ομαδοσυνεργατικότητα.

Όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν έωλα, εάν και εφόσον πιστέψουμε ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν αλλάζει, ότι το σχολείο επιτελεί το βασικότερο ρόλο του που είναι η κοινωνικοποίηση και η πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών καθώς και ότι οι κοινωνικές αλλαγές συντελούνται με τη συμμετοχή και τη συμβολή όλων μας.

Στις μέρες μας το σχολείο οφείλει να προσδιορίσει τη θέση του μέσα στον κοινωνικό ιστό, του οποίου αποτελεί μέρος και φυσικό αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του σημερινού σχολείου έγκειται στο θεωρητικό και φιλοσοφικό πλαίσιο που εντοπίζεται στα θεμέλιά του. Ένα πλαίσιο που διαμορφώθηκε σε μια εποχή όπου τα κοινωνικά δεδομένα είχαν μόλις αλλάξει και υπήρχε ανάγκη για κοινωνική σταθερότητα και άμεσες λύσεις σε κοινωνικά προβλήματα.

Σήμερα, αν και ζούμε σε μια κοινωνία εξελισσόμενη τεχνολογικά κ.λ.π., αναλωνόμαστε στο να διεκδικούμε τα αυτονόητα. Είναι όντως πρόβλημα όταν δεν υπάρχουν αίθουσες διδασκαλίας, όταν δεν επαρκούν δάσκαλοι - καθηγητές και αναγκάζονται να κλείνουν σχολεία και να ενώνονται τμήματα, όπως και είναι πρόβλημα η μετακίνηση των μεταφερόμενων μαθητών και η σωστή λειτουργία των ολοήμερων σχολείων. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο ρόλο του σημερινού σχολείου, στην “εντελέχειά” του. Το πρόβλημα αυτό δεν βρίσκεται έξω από την κοινωνική πραγματικότητα αλλά κρύβεται πίσω από αυτή. Εάν διαμορφωθεί το θεωρητικό – φιλοσοφικό πλαίσιο κατάλληλα και αρχίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση (κράτος και εκπαιδευτική κοινότητα) να αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα του ρόλου που επιτελούν τότε θα υπάρξει σταδιακή τροποποίηση της πραγματικότητας που βιώνουμε, μια κοινωνική αλλαγή με προοπτική ένα διαφορετικό μέλλον.

Προτείνεται, λοιπόν, η δημιουργία ενός νέου σχολείου το οποίο θα απευθύνεται στο μαθητή για τον μαθητή, την κοινωνία και τη μεταξύ τους σχέση, που είναι σχέση ζωτικής σημασίας. Ενός σχολείου που θα δίνει έμφαση στην ανάπτυξη των προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων (ανάπτυξη της κριτικής και αφαιρετικής σκέψης για τη συγκρότηση χαρακτήρων με ανεπτυγμένο αίσθημα κοινωνικής και ατομικής ευθύνης), την ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και την καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης· ενός σχολείου που δεν θα παραγνωρίζει τις ανάγκες των μαθητών. Ενός σχολείου που θα αναπτύσσει το EQ (Emotional Quota) των μαθητών, δηλ. τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, ώστε να είναι σε θέση να κατανοούν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους.
Να δοθεί, επιτέλους, προτεραιότητα στην εκπαίδευση με τη δημιουργία ενός σχολείου που θα λειτουργεί πραγματικά ως φορέας κοινωνικοποίησης με απώτερο στόχο την κοινωνική (συνδι)αλλαγή.

* Ο Γιώργος Τρούλης είναι Δάσκαλος
MSc στις Επιστήμες της Αγωγής (Αναδημοσίευση από τα Ρεθεμνιώτικα Νέα, 26/01/2010

πεντάγραμμο και άλλα.. I

Παρουσιάζονται τα βασικά της θεωρίας της μουσικής. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε θεωρία για να αναπτύξουμε τη μουσικότητα μας, αλλά η συγκεκριμένη γνώση είναι ιδιαίτερα βοηθητική..

ΦΘΟΓΓΟΙ-ΦΘΟΓΓΟΣΗΜΑ
ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ ΦΑ ΣΟΛ ΛΑ ΣΙ ΝΤΟ
Οι συγκεκριμένοι αυτοί ήχοι που έχουν καθορισμένο ύψος ονομάζονται μουσικοί φθόγγοι και γράφονται στο πεντάγραμμο με ειδικά σχήματα, τα οποία εκφράζουν τη διάρκεια τους και λέγονται φθογγόσημα, (ή νότες). Άρα:
Φθόγγος είναι ο ήχος η φωνή που έχει καθορισμένο ύψος.
Φθογγόσημο είναι το σχήμα με το οποίο γράφουμε τον φθόγγο πάνω στο πεντάγραμμο.

ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ
Το πεντάγραμμο αποτελείται από πέντε παράλληλες και οριζόντιες γραμμές που απέχουν το ίδιο μεταξύ του. Έτσι δημιουργούνται 5 γραμμές και 4 διαστήματα, που μετριούνται πάντα από κάτω προς τα πάνω.
Πάνω στις γραμμές και μέσα στα διαστήματα γράφονται τα φθογγόσημα. Σε κάθε γραμμή και διάστημα αντιστοιχεί μία νότα. Η ονομασία των φθόγγων εξαρτάται από τη θέση τους πάνω στο πεντάγραμμο και από τη θέση του ‘κλειδιού’.

Ο κάθε φθόγγος έχει τα εξής γνωρίσματα:
> Το ύψος: καθορίζει την οξύτητα των φθόγγων, δηλαδή το πόσο χαμηλός ή ψηλός είναι ο κάθε φθόγγος.
> Η διάρκεια του
>Η ένταση του
>Η χροιά

ΚΛΕΙΔΙΑ
Το κλειδί γράφεται στην αρχή του πενταγράμμου και είναι ένας γνώμονας, που ανάλογα με τη θέση του, προσδιορίζει το ύψος και το όνομα της κάθε νότας.
Τα δύο βασικότερα κλειδιά είναι: το κλειδί του Σολ της δεύτερης γραμμής και το κλειδί του Φα της τέταρτης γραμμής


Τα κλειδιά, σύμφωνα με τη γραμμή του πενταγράμμου που ξεκινάνε, δίνουν το όνομα τους στη συγκεκριμένη νότα.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΦΘΟΓΓΩΝ ΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛ
Οι νότες στις γραμμές ( με τη σειρά από κάτω προς τα επάνω)

μι σολ σι ρε φα

Οι νότες στα διαστήματα (από κάτω προς τα επάνω)

φα λα ντο μι

Οι νότες στα διαστήματα
Εκτός από τους φθόγγους ‘μέσα’ στο πεντάγραμμο, υπάρχουν και άλλοι που γράφονται κάτω και πάνω από το πεντάγραμμο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι νότες είναι πολλές και οι 9 εντός πενταγράμμου δεν αρκούν.
Όπως φαίνεται, για το γράψιμο των υπόλοιπων χρησιμοποιούνται μικρές γραμμές που λέγονται βοηθητικές. Παραπάνω φαίνονται κάποιες νότες με βοηθητικές γραμμές κάτω και πάνω από το πεντάγραμμο.

ΟΚΤΑΒΑ
Η απόσταση ανάμεσα σε δύο φθόγγους που έχουν το ίδιο όνομα και βρίσκονται σε δύο γειτονικές σειρές, λέγεται οκτάβα γιατί η απόσταση αυτή περιλαμβάνει 8 φθόγγους.

οκτάβα

Η Παραγωγή ήχου είναι και αυτή μια μορφή μουσικής, σωστά;

Όλα είναι και πηγαίνουν κάλα! Και αν όχι... τότε "πρέπει" να είναι και να πηγαίνουν καλά! Είναι θέμα "οπτικής" και "ακουστικής"! Ο ήχος, ακόμη και δεν έχει μελωδία, έχει τη χάρη του! 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΜΑΝΑΒΗ ! !

Αν παραμείνουμε μόνο τόσοι στη χορωδία, θα "αναγκαστούμε" να καταλήξουμε στην παρακάτω λύση:

THE FUN THEORY

Ο ορισμός της μουσικοκινητικής!!!!!
Ευχαριστούμε τη Μαρία Δανά που έστειλε αυτό το video! Εξαιρετικό!

'Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΑ' -- ΚΑΒΑΦΗΣ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

-Προς τί καλόν, τί όφελος ηθέλησεν η τύχη,
κ' εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής;

Μάταοι ειν΄οι λόγοι μου· της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.

-Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω,
όνειρα είν', αισθάνομαι, η δόξα κ' αρετή.

Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ' όπου ατενίσω,
κ' επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.

-Η γη 'ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε καί δολία.

Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου ειν' εικών.

Έρωτα ψάλλω και χαράν. Αθλία παρωδία,

αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!

Η ΜΟΥΣΑ

-Δεν είσαι ψεύστης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον
οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί
μόναι γνωρίζουν τ' αληθές, και εις αυτόν τόν βίον
οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.

-Του θείου είσαι λειτουργός. Σοί έδωκε τον κλήρον
του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή
ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων
είσαι- χρυσή υπόσχεσις καί άνωθεν φωνή.

- Εάν η γη καλύπτεται με σκότος, μη φοβείσαι.
Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.
Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι,
θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!

-Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.
Υπό τόν πέπλον ευμενής η φύσις διά σέ
ρόδων, και ίων, κ' ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει
στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.

Καβάφης [2, 1886]

ΚΡΑΣΟΚΑΤΑΝΥΞΗ

Γεια σας σε όλες και όλους! Αγαπητά μέλη της "Sundy's Chorus" τι θα λέγατε να ευθυμήσουμε και φυσικά να σιγοτραγουδήσουμε; Μιας και ο οίνος εφραίνει καρδίες τι θα λέγατε να προγραμματίσουμε μια κρασοκατάνυξη; Όσοι επιθυμείτε να πάρετε μέρος ή να προτείνετε το μέρος σημειώστε στο σχολιασμό ή στείλτε στην κ. Σάντυ email! Η ώρα και το μέρος (αλλά και η μέρα βέβαια) είναι στη διακριτική ευχέριά σας...

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΣ...

http://www.adnstream.tv/video/nilSqaMboM/HISTORIA-DE-UN-LETRERO-THE-STORY-OF

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ

Ως γνωστόν, με την έννοια "χορωδία" αναφερόμαστε σε ένα σύνολο τραγουδιστών/ τραγουδιστριών επαγγελματιών ή ερασιτεχνών. Μερικές από τις καλύτερες χορωδίες παγκοσμίως είναι αμιγώς ερασιτεχνικές, άρα ο όρος "ερασιτεχνική χορωδία" δεν προϋποθέτει χαμηλής ποιότητας μουσικό αποτέλεσμα.
Οι πιο γνωστές κατηγορίες χορωδιών είναι: Παιδική (μικτή ή όχι), Γυναικεία, Ανδρική, Μικτή. Όλες οι παραπάνω, σύμφωνα με το ρεπερτόριο και τις δυνατότητες των χορωδών μπορούν να είναι μονόφωνες, δίφωνες, τρίφωνες ή τετράφωνες.
Ιστορικά, εξ αιτίας του γεγονότος ότι η εξάπλωση- και ίσως η δημιουργία- της χορωδίας οφείλεται στην Εκκλησία, πολλά από τα γνωστότερα σύνολα χορωδιών αφορούν εκκλησιαστικά μουσικά είδη. Παραθέτω μία μικρή λίστα με σύνολα χορωδιών:

• Εκκλησιαστική χορωδία- τραγουδούν συνθέσεις Δυτικής Εκκλησιαστικής μουσικής ή διασκευές βυζαντινών ύμνων κ. α.


• Θρησκευτική χορωδία- τραγουδούν κείμενα θρησκευτικού περιεχομένου, συνήθως είναι δίφωνες και πάνω(τρίφωνες, τετράφωνες)


• Βυζαντινή χορωδία- τραγουδούν μόνο άνδρες βυζαντινούς ύμνους, συνήθως μονοφωνικά και χωρίς συνοδεία μουσικών οργάνων


• Gospel χορωδία - τραγουδούν ύμνους Δυτικής εκκλησιαστικής μουσικής. Το γεγονός ότι ο κύριος όγκος των χορωδών αποτελείται από έγχρωμους, οι συνθέσεις αυτές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρουν και ζωντάνια, αν και θρησκευτικές. Υπάρχουν πολλά άλλα είδη χορωδιών εκκλησιαστικής μουσικής.

Άλλα είδη:
Τα περισσότερα σύνολα χορωδιών παίρνουν το όνομα τους συνήθως από το ρεπερτόριο που τραγουδούν. Για παράδειγμα:

• Κλασικές χορωδίες ( τραγουδούν συνθέσεις κλασικής μουσικής),


• Μοντέρνες χορωδίες ( τραγουδούν συνθέσεις σύγχρονης μουσικής, μιούζικαλ, μουσικού θεάτρου κ.α.),


• Χορωδίες μουσικής Jazz,


• Χορωδίες παραδοσιακής μουσικής και πολλές άλλες.

Στόχος των περισσότερων μικτών ερασιτεχνικών και επαγγελματικών χορωδιών είναι η δημιουργία "πολυ-φωνίας" και, σταδιακά, ενός άρτιου μουσικού αποτελέσματος. Συνήθως ο στόχος αυτός είναι υλοποιήσιμος μετά από χρόνια "χορωδιακής συμβίωσης" ή αν τα μέλη της χορωδίας έχουν άριστη γνώση μουσικής και τραγουδιού.
Φωνές:
Υπάρχουν 4 βασικές φωνές και είναι οι εξής:

• Γυναικείες: Σοπράνο(υψηλή φωνή), Άλτο (χαμηλή φωνή)


• Ανδρικές: Τενόρος (υψηλή φωνή) , Μπάσσος- ή μπάσος (χαμηλή φωνή)

Σύμφωνα με την έκταση της φωνής, ο / η κάθε χορωδός εμπίπτει σε μία από αυτές τις 'φωνές'. Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να αναφερθεί ότι υπάρχουν υποκατηγορίες των τεσσάρων βασικών φωνών, ώστε ο συνθέτης χορωδιακών έργων να έχει την ευελιξία να διαχειριστεί τη σύνθεση του με μεγαλύτερη ελευθερία. Με αυτόν τον τρόπο, η κάθε φωνή μπορεί να χωριστεί σε δύο κατηγορίες, π. χ. σε soprano και mezzo soprano ( πιο χαμηλή αλλά όχι τόσο χαμηλή όσο η alto) κλπ
Φυσικά, στις όπερες, στα σολιστικά μέρη και όχι σε χορωδιακά η κάθε μία από αυτές τις φωνές χωρίζεται σε τουλάχιστον τρεις υποκατηγορίες. Αυτό όμως είναι άλλη θεματική ενότητα...