Χθες πήγα στη συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στα Χανιά. Θεωρούσα μέχρι χθες τον "κύριο Αλκίνοο" (καθ' ότι παιδί κι εγώ..) έναν από τους ιδιαίτερους και ουσιαστικούς τραγουδοποιούς έντεχνης μουσικής. Χθες, άλλαξα γνώμη. Χθες, μου άλλαξε γνώμη ο ίδιος ο κος Αλκίνοος.
Ενώ στο πρώτο μέρος ήταν ό, τι περίμενα, μόνος με μία κιθάρα να μας τραγουδά λιτά και παραδοσιακά την ιστορία του, στο δεύτερο μέρος συνέβη το μη σύνηθες. Εμφανίστηκε ο Μουσικός Αλκίνοος, που πειραματίζεται με ήχους, με μορφές και φόρμες και αντιστικτικούς διαλόγους. Μόνος, περιτριγυρισμένος από μουσικά όργανα, και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δεν σταμάτησε να δημιουργεί ηχητικά, ρυθμικά, αρμονικά, μελωδικά μοτίβα και αυτοσχεδιαστικά περάσματα. Είδαμε μπροστά μας τη δημιουργία "τραγουδιστικής μουσικής" - επιτρέψτε μου τον (ίσως αδόκιμο) όρο- και όχι απλά ενός τραγουδιού. Μου θύμισε masterclass και όχι συναυλία!
Απόψε είναι στο Ρέθυμνο, να πάτε και να δείτε και να ακούσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου