ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΣΙΛΙΑΝΟ Γ. ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΣΙΛΙΑΝΟΣ 1920-2005
Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Έκθεση στο Μεγάλο Αρσενάλι
ΚΑΜ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ -

ΔΗΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
Εγκαίνια Σάββατο 24 Απριλίου, 7.30μμ

Συναυλία με έργα του συνθέτη από το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο στις 9.00

"Η μουσική του Γιώργου Σισιλιάνου δε λειτουργεί μόνο ως η λύση μιας περιπτωσιακής προσωπικής περιπέτειας, αλλά ως διαχρονική καταγραφή του δράματος της ανθρώπινης μοίρας· λειτουργεί όπως η κάθαρση στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Έτσι εξηγείται ότι η μουσική του γλώσσα, είναι διεθνής και ταυτόχρονα ελληνότροπη και ελληνοπρεπής, ώστε καταργεί αυτόχρημα το δίλημμα επιλογής ανάμεσα στην διεθνικότητα και την ελληνικότητα, προτείνοντας στη θέση του την παγκοσμιότητα του ελληνικού πνεύματος", θα αναφέρει ο Απόστολος Κώστιος το 1999, στην τελετή αναγόρευσης του Γιώργου Σισιλιάνου σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών διατυπώνοντας επιγραμματικά το ουσιαστικότερο ίσως αίτημα του νεοελληνικού πολιτισμού.

Έργα του Γιώργου Σισιλιάνου: Πρώτη Συμφωνία, Κοντσέρτο για Βιολοντσέλο και Ορχήστρα, Σύνθεση για Ορχήστρα εγχόρδων και κρουστά, Προοπτικές, Αντίφωνα και πολλά άλλα.
Ο Γιώργος Σισιλιάνος έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς στον χώρο της έντεχνης ελληνικής μουσικής και αποτελεί μια στιβαρή, όσο και διακριτική μορφή στην μεταπολεμική ελληνική δημιουργία.
Παράλληλα με τη συνθετική του εργασία, μέσα από τις θέσεις που κατέλαβε σε θεσμoύς της χώρας, συνέβαλε αποφασιστικά στην ανανέωση και ανάπτυξη της μουσικής ζωής και στην προβολή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας.

Η πολύπλευρη καλλιτεχνική πορεία του συνθέτη άφησε πίσω της πολύτιμους καρπούς. Η στοχαστική του διαδρομή από τους στίχους της Σαπφούς στο Σεφερικό Παντούμ που αποτέλεσαν σημεία τομής των εμπνεύσεών του με τον ελληνικό Λόγο από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας αποτελούν πολύτιμες υποθήκες στη μελέτη της νεοελληνικής σκέψης και τέχνης στο διεθνές πλαίσιο.
«Μπορεί ο Έλληνας συνθέτης να αισθάνεται συνδεδεμένος και να εμπνέεται από την ελληνική παράδοση, όμως η ελληνική έντεχνη μουσική δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί από τη λογική της εσωστρέφειας και του απομονωτισμού, προκειμένου να διατηρήσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, αλλά πρέπει να διευρύνει τους ορίζοντές της, εκμεταλλευόμενη τα επιτεύγματα άλλων λαών στον τομέα της μουσικής τεχνικής. Έτσι…το πώς εκφράζεται η τέχνη μιας εποχής – ζήτημα πιο πολύ ύφους και επομένως ζήτημα αισθητικό – είναι δευτερογενές σε σχέση με το τι στο βάθος εκφράζει… [όμως] το γενικότερο πρόβλημα εκφραστικού περιεχομένου είναι στενά δεμένο με προβλήματα ύφους και μουσικής μορφής, πράγμα που σημαίνει ότι το εκφραστικό στοιχείο, στην περίπτωση της έντεχνης μουσικής, αποδεσμεύεται διαμέσου της μουσικής δομής, που προσδίνει στο έργο τέχνης στερεότητα, βιωσιμότητα και εκφραστική εμβέλεια» διατυπώνει ο Γιώργος Σισιλιάνος με αφορμή στη μουσική.